Vanuit je vrachtwagen naar de rechter
Hoe agressie in het verkeer uit de hand kan lopen.
Iedereen kent het wel, een auto of vrachtwagen die de straat blokkeert. Vaak veel getoeter, maar meestal wordt er in de auto gewacht totdat het laden en lossen gedaan is. Een bezoek aan de rechter lijkt dan ver weg.
Als vrachtwagenchauffeur Dennis van E. er in april 2014 niet door kan, blijft hij niet in zijn vrachtwagen wachten. Voor Van E. blokkeren een bestelwagen van een pakketvervoerder (laten we hem Jan noemen) en een vrachtwagen de weg om te lossen. Als de vrachtwagenchauffeur klaar is met lossen, wil hij er graag langs. Jan is echter nog niet klaar en weigert zijn auto aan de kant te zetten.
De vrachtwagenchauffeur begint een discussie met Jan die al snel uitmondt in een ruzie waarbij de vrachtwagenchauffeur de telefoon afpakt als Jan de politie dreigt te bellen. Hij krijgt zijn telefoon pas terug als hij zijn bestelwagen aan de kant zet. Jan doet dit echter niet.
Van E. die, vanuit zijn vrachtwagen, tot dat moment de situatie heeft aangekeken besluit zich in de ruzie te mengen en denkt dat Jan op andere gedachte te kunnen brengen.
Tijdens de zitting laat Van E. merken nog steeds niet te begrijpen waarom Jan niet mee wilde werken. “Het is namelijk veel makkelijker om de bestelwagen even aan de kant te zetten dan twee vrachtwagens achteruit te laten rijden.” En dit liet hij ook in april aan Jan weten. Maar deze geeft geen krimp en gaat verder met zijn werk. Zelfs wanneer Van E. vol stress en emotie het petje van Jan zijn hoofd tikt, gaat hij door met lossen.
Van E. besluit daarop dat het een goed idee is om zelf de bestelwagen dan maar aan de kant te zetten als hij vanuit zijn ooghoeken ziet dat de sleutels nog in de auto zitten. De eerste keer lukt het hem niet om de deur te openen omdat Jan te snel bij hem is. Maar de tweede keer is het raak. Van E. zit op de bestuurdersstoel wanneer hij uit de auto wordt gehaald door de pakketvervoerder. Hierop volgt een worsteling waarbij Van E. twee klappen uitdeelt. De eerste klap komt naar zijn idee, niet hard genoeg aan. Pas als hij bij de tweede keer bloed ziet, besluit hij dat het wel genoeg is. Hij laat aan de rechter weten heel veel spijt te hebben. Ten eerste spijt omdat hij zich in de discussie heeft gemengd. Dat had hij nooit moeten doen. En ten tweede omdat hij geslagen heeft.
De getuigen die zijn verhoord halen de twijfel niet weg dat ook Jan heeft geslagen, maar dan nog vindt de Officier van Justitie dat Van E. niet twee keer had hoeven slaan. Zo’n tweede keer is niet meer uit zelfbescherming of uit reflectie. De rechter vindt het aftikken van het petje van het slachtoffer al intimiderend, laat staan de twee klappen die zijn uitgedeeld.
Met het petje van het hoofd tikken, in de auto gaan zitten en de mishandeling heeft Van E. volgens de rechter het recht in eigen hand willen nemen. Dat soort gedrag hoort niet thuis in het verkeer. “Kleine aanleiding met grote gevolgen”, aldus de rechter.
Van E. moet een schadevergoeding van €400,- betalen. Daarnaast krijgt hij een boete van €750,- waarvan €250,- voorwaardelijk. Daarnaast zou de rechter het fijn vinden als Van E. zijn excuses rechtstreeks aan de pakketvervoerder, die ook aanwezig is bij de zitting, aanbiedt. Hierop staat Van E. op en geeft het slachtoffer een hand en zegt dat het hem spijt. Jan neemt de excuses aan en lopen samen de rechtszaal uit.
